نه وقتی که واگردم از راه

نه بختی که با سر در افتم به چاه

نه بیم و نه امید و/ از پیش و پس

بیابان و خار بیابان و بس

چه سودی اگر خامشی بشکنم

که گریان در این دشت تنها منم

و باز هم

زیبا تر از جهان امید ای دوست در عالم وجود جهانی نیست

هر عرصه را بهار و خزانی ایست

در عر صه امید خزانی نیست

میدونید با اینکه  خیلی سعی میکنم قوی و مسلط به خودم باشم اما گاهی واقعا نمیشود.

در عا لم زنانه  و با تمام ظرافتهای خاص این جنس /میخواستم مثل کوه باشم اما چرا نمیشه؟

اخه تکان دادن کوه کار خدا است /باید بدونم روزگار و ادماش نمیتوانن کوه را بلرزانند مگر خدا

بخواهد خدایی که از درون صدایم میکند :بنفشه من اینجام و وقتی حسش میکنم  قلبم میلرزد.

میدونید خدای درونم که عاشقش هستم زیباست تواناست و قادره همه کار بکند اما...............

اما اگر من خوب باشم و خوب بودن سخترین کار است.