نون  رخت به سراچه اسمانی دیگر خواهم کشید.

 

اسمان اخرین

 

که ستاره تنهای ان

 

                                   تویی

 

اسمان روشن 

 

سرپوش بلورین باغی

 

که تو تنها گل ان /تنها زنبور انی.

 

باغی که تو

 

                      تنها درخت انی

 

و بر ان درخت

 

گلی است یگانه

 

که تویی.

 

ای اسمان و درختو باغ من/گل و زنبورو کندوی من!

 

با زمزمه تو

 

اکنون رخت به گستره خوابی خواهم کشید

 

که تنها رویای ان

 

تویی.

 

                                           احمد شاملو