به دوستی که ورودش به خانه ام چراغ امید  در دلم روشن کرد

تو میتوانی در من بنگری

و من میتوانم نگاه تو را کنار قفس قنا ری ها بگذارم

تو میتوانی زیر عبور پنهان درخت

رنگهای تازه بیابی

و من میتوانم بال های جوهری پروانه را در احساس تو رها کنم.

تو میتوانی تجدید میلاد خاک را در لایه ابی بهار طرح زنی.

و من میتوانم در انبوهی هیاهوی فضا و بار را بخوانم.

تو میتوانی زیباترین جنون ادمی را در هرم عشق تنفس کنی

و من میتوانم زیر خواب سبک قلب تو  

زیر نور دستهایت

چار تاق

درهای کوچه را باز کنم.